पांसुः

पांसुः

• धूळिः,
• रजः

पांसुः

संस्कृतम्

• प्रांसुः, अवकरः, रेणुः, किरणः, क्षोदः, अमतः, अवध्वंसः, आसः, क्षितिकणः, क्षितिक्षोदः, गुण्डकः, परागः, पांसुः, मेदिनीद्रवः, वातकेतुः, वायुकेतुः, रजः, संकरः।

    ऊकारान्त पुल्लिङ्ग पांसुःशब्दस्य रुपाणि

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमा विभक्तिः	प्रांसुः	प्रांसू	प्रांसवः
सम्बोधनप्रथमा	प्रांसो	प्रांसू	प्रांसवः
द्वितीया विभक्तिः	प्रांसुम्	प्रांसू	प्रांसून्
तृतीया विभक्तिः	प्रांसुणा	प्रांसुभ्याम्	प्रांसुभिः
चतुर्थी विभक्तिः	प्रांसवे	प्रांसुभ्याम्	प्रांसुभ्यः
पञ्चमी विभक्तिः	प्रांसोः	प्रांसुभ्याम्	प्रांसुभ्यः
षष्ठी विभक्तिः	प्रांसोः	प्रांस्वोः	प्रांसूणाम्
सप्तमी विभक्तिः	प्रांसौ	प्रांस्वोः	प्रांसुषु

नामः

• पांसुः नाम रजः, रेणुः।

अनुवादाः

1. आङ्ग्लम्- dust ,powder
2. मलयाळम्- പൊടി, ധൂളി
3. हिन्दी-बुरादा
4. तेलुगु-దుమ్ము
5. कन्नड-ದೂಳಿ

यन्त्रोपारोपितकोशांशः

कल्पद्रुमः

पृष्ठभागोऽयं यन्त्रेण केनचित् काले काले मार्जयित्वा यथास्रोतः परिवर्तयिष्यते। तेन मा भूदत्र शोधनसम्भ्रमः। सज्जनैः मूलमेव शोध्यताम्।

पांसुः, पुं, (पंसयतीति । पसि नाशने + “अर्ज्जि- दृशिकमीति ।” उणां । १ । २८ । इति कुर्दीर्घश्च ।) घूलिः । (यथा, हेः रामायणे । २ । ८० । ९ । “अपरे पूरयन् कूपान् पांसुभिः श्वभ्रमायतम् । निम्नभागांस्तथैवाशु समांश्चक्रुः समन्ततः ॥”) चिरसञ्चितगोमयम् । इत्युणादिकोषः भरतश्च ॥ सार इति माषा ॥